A cesta da choiva

Na casa temos unha cestiña que está no alto dun armario á que só teñen acceso de cando en vez, case sempre esas tardes de frío e choiva, ou calquera outra na que non saímos fóra.

Como istos días estamos a "gozar" (grrrrrrr) dun abril cheo de auga, a cesta xa baixou un par de veces e aproveitei para sacar unhas fotos. Pola imaxe de arriba vos facedes unha idea de como se espalla o seu contido, no noso caso non apto para nenos moi pequenos.

Segundo conta Sarah Ban Breathnach no seu libro "El encanto cotidiano", as mulleres vitorianas dispuñan do "armario dos días de choiva", onde gardaban como se dunha colección de tesouros se tratara, caixas etiquetadas baixo distintos epígrafes: manualidades, cociña, xogos, material de pintura ou con novidades ás que só se tiña acceso eses días. Hoxe en día é complicado ter espazo dabondo para poder adicar un armario a istos dispendios mas elaborar unha cesta ou unha caixa para "eses días" non é difícil nin por suposto caro, a nosa casa ten unha chea deses xoguetiños que dan de agasallo e que a maioría da xente tira ó lixo e que polo tanto estarán encantados de volos dar.

Nunha cesta da choiva non poden faltar elementos que animen a mover o corpo: pelotiñas, pompeiros,... poder botar unhas carreiras cando un está "encerrado" desafoga moito ;)

Ademais da parte motriz tamén é importante a auditiva, polo que hai que incluír pequenos instrumentos musicais, asubíos, bonecos que fagan ruído, música, etc.

A medida que vaia avanzando a tarde e os ánimos se vaian temperando (hehehe) será bo dispor de pequenos quebracabezas, xogos de memoria, etc. Eu engadín a sorpresa de telos que procurar en oviños de plástico, que gardan no seu interior un variado de cousas, incluídos pompóns de cores.

Tamén é bo dispor dunha chea de bonequiños variados que servirán para montar mundos fantásticos, ou para agrupalos segundo as súas características (xogo matemático que xorde espontaneamente nos nenos), facer filas con eles, etc.

Creo que a todos os nenos lles gusta o de agrupar obxetos, ou o de facer reas con eles. A miña nai cando mira ós meus pequenos adicados a estas labores sempre se acorda dos seus proprios fillos facendo "trens". Por iso non esquezades engadir moitos obxetos de características similares.

As citas do mes: abril-09

"Nunca andes polo camiño trazado, pois condúceche unicamente cara a onde os outros foron".
Alexander Graham Bell


"Como é que sendo tan intelixentes os nenos, son tan estúpidos a maior parte dos homes? Ha de ser froito da educación".
Alexandre Dumas


"O corazón é un neno, agarda o que desexa"
Proverbio ruso


"O espírito infantil non é un vaso que teñamos que encher, senón un fogar que debemos quentar"
Plutarco

"Semos peligrosas"

Vía Catholic cartoon blog

Proxecto semanal tras a Semana Santa

Á espera de retomar a normalidade no proxecto semanal que será xa a vindeira semana, fago unha mensaxe sen os participantes.

Palabra clave desta semana: LETRA

Proxecto semanal caseiro

A semana pasada a palabra clave para o proxecto era "casiña" e como non podía ser doutro xeito, gozamos creándoas.

Fixeron casiñas coas regletas Cuissenaire:

Con caixas de galletas:

No tellado puxemos tellas de retallos de cartolina e cunha tea fixemos cortinas.

Detalles do interior das casas:

A nai gatiña e o seu fillo vanse meter na súa cestiña

Cómoda con peixeira e mesa con floreiro

E tamén fixemos un cadro-casa de ratos do que prometo facer fotos mañá pois coa emoción de penduralo xa na parede esquecinme de sacarlle unha foto ó conxunto, hoxe só vos podo ensinar anaquiños.
O que tal gocei! non sei vos pero con algúns proxectos dáme a impresión de que volvo ter a súa idade :D e creo que aínda traballaremos nela máis días, pois querían pór unha lúa e paxariños,... tamén fixeron uns ratiños preciosos, toda unha familia de ratos!... gustaría de ensinárvolo todo!! :D
Por suposto está patrocinada polas caixas de cereais ;)

Preiosa bolboreta que ven ás flores da xanela e do macetón da porta


Nube e sol (con gafas)

Emocioneime un pouco sacando fotos :D Podedes ver aínda máis na miña galería flickr

Revolución dos caraveis / Revoluçao dos cravos

Ás 00:20 dun 25 de Abril soou na radio "Grândola, vila morena". A fermosa canción do Zeca Afonso servía de contrasinal, ían derrocar o ditador.

E a golpe de caraveis botárono, só un pobo grande podería facer iso.

Celebrando que vivimos neste planeta e non en Venus

Tiña pensado coller o globo terráqueo e celebrar un cumpreanos con tarta e todo mas a realidade impúñose e finalmente fixemos algo máis "terreal", e isto hai que lelo literalmente :D Non vos podedes imaxinar como acabamos o dia todos! Na lavadora están até os tenis! Non gaño para lavadoras XDDD

Traballamos man á man coa terra e coa auga. Non só regaron o recén transplantado senón que acabaron regándose entre eles, "vanme sair flores porque me reguei as mans"...
Recoñecedes o pantalón?

Emporcámonos, ehemmmm fundímonos, coa madre terra no noso actual "terrario" e futuro areeiro. Qué traballo estamos a levar! o meu home quixo facer un areeiro de tamaño industrial (eu como boa muller non lle levei a contra, claro hehehe) e non vexades o que tal temos que cavar! De aquí o verán vexo a todo o pobo (non chegamos a 20 veciños) cos pés dentro e unha limonada soñando que estamos na praia.Fomos dar un paseo até o río e de camiño atravesamos o pobo
e atopamos "a bici do pai de Brancaneves"
Mais ben era eu a que paseaba,
Eles corrían

Ou botábanse de bouladelas (a rolos)

A terriña alédanos os ollos, non é de estrañar que a morriña sexa unha palabra galega, é imposíbel non ter morriña disto.
(Nota para as irmãs portuguesas, a morriña nossa é quase a vossa saudade)
(As do norte de España e norte de Portugal desfrutan de paixases moi semellantes, verdade?)

E chegamos ó... ehemmmm río.
Por suposto meteron as mans e non se bañaron porque os puiden conter.

E así pasamos o día de onte e vos?
(Nota para Ipe: aínda teño a roupa a esperar, vou seguir o teu "consello" e perde-lo ferro).

O día da Terra

Contestando a marvan (en castellano)

Ains, que me ha salido un título en plan "paseando a Miss Daisy" XDDDD
Empecé a contestar el comentario de marvan en el post de "galego ou castelán, that's the question" y me emocioné hahaha, así que he decidido postearlo. Espero que no te (os) importe :)

······································································································································

Qué interesante comentario Marvan!! y además empleas una frase que yo digo muchas veces "elegir siempre es perder algo". :)

Tienes mucha razón en tu planteamiento, supongo que en España las lenguas están ligadas al corazón por las tantísimas prohibiciones (ocultas o no) a hablarlas en libertad, amén de otros ataques que redundan en limitar su uso.

La identidad de un pueblo no la define su lengua, es sólo una parte de ella, no hay más que mirar para los distintos pueblos que tienen el castellano como lengua, cuán distintos son entre sí!! incluso de qué distinta manera van moldeando el lenguaje adaptándolo a su propia identidad. Y lo mismo podríamos decir de los que hablan inglés. En fin, de todos aquellos que comparten lenguas, hay muchos y con las más variadas identidades.

Tampoco creo que la identidad personal la defina la lengua en la que te expreses, si no ¿qué pasa cuando hablamos en otra lengua? ¿nos transformamos? Mi identidad la definen mis vivencias y mi crecimiento personal, la lengua sólo sirve para comunicar "lo que hay dentro". Me hace gracia que pienses que pierdo encanto si hablo en castellano :O ¿Entonces no importa lo que digo si no en qué lengua lo digo? Estoy por aprender swahili (tranquila Espitiña que hacemos el curso juntas) XDDDDDDDDDD Es muy curioso y a la vez muy gratificante que pueda transmitiros "lo-que-sea-que-sintais" hablándoos en una lengua que os es ajena. ¡¡Es maravilloso!! :)

Me muevo a diario en dos lenguas y jamás he tenido problemas por expresarme en castellano, en gallego sí. Mis hijos se crían en gallego, aunque en casa es practicamente en el único lugar en dónde lo escuchan, ¡¡fijaos cómo está el estado del idioma!! me gusta mi lengua, me toca el corazón como tú dices y aún hablando en castellano hay muchas cosas que no puedo traducir porque pierden su significado. Pero ya no creo en la hipocresía lingüística, es como lo que cuentas de los traductores en la UE. ¡Es una máscara! Se están dejando morir las lenguas en su casa, pero crean zoológicos (o linguófilos hehehe). Yo no quiero animales enjaulados para que no se extingan, ¡¡quiero verlos en libertad!! ¡¡vivos!! Y lo mismo con las lenguas, no voy a defender que en Europa se pueda hablar gallego, ni que en Oxford exista una asignatura de libre elección que sea "Galician Lenguage", ¡no hombre no!, lo que yo quiero es que mis hijos puedan vivir el gallego, ese que crece libre, ese que se deja volar sin tapujos.

El gallego está a las puertas de desaparecer. En las ciudades apenas se habla, es rarísimo oir a alguien hablarlo, incluso hay muchos niños que no lo entienden (y no hablo de niños emigrantes) y a veces, más de las deseadas, te miran raro cuando hablas en gallego porque te etiquetan políticamente y a veces, demasiadas también, corrigen a mis niños las pocas palabras que aún dicen en gallego.

En fin, que en mi corazón el coliño no es traducible y las pegas, a pesar de todo, siempre serán otros pájaros distintos a las urracas. Pero el activismo no se hace en el "papel". Yo no vengo a reinvidicar nada más allá del amor y el respeto. Y el respeto al gallego no tiene nada que ver con "dejarme" escribir un blog en gallego, no dejeis que la demagogia de los políticos os confunda, el respeto a una lengua y a una cultura es muchísimo más profundo y nace en su casa, no hagamos zoológicos, las lenguas también han de vivir en libertad y dónde les corresponde, igual que un león debe vivir en la sabana y no en Siberia.

Estoy abrumada con vuestros comentarios, me parece increíble, maravilloso, que os haga sentir en gallego, que sintais mi pueblo a través de mis palabras aún cuando no las entendais, aunque es triste porque hay muchos gallegos que no pueden sentir lo que vosotros habéis sentido, quizás porque en ellos plantaron la semilla del auto odio o esa otra que crece en el país de los "Unos" (ya sabeis, esos del pensamiento "único", aquel que no deja crecer ningún otro).

Gracias, muchas gracias, estoy orgullosa de "mi público", tengo el corazón rebosante.

A única diferencia é cronolóxica

Vía Mother Nature's Nook

Galego ou castelán, that's the question

Cando empecei a escribir o blogue tentada pola miña xemelguiña e por un amigo, sempre pensei que a cousa quedaría "na casa" pois os temas que trataba máis a miúdo falaban da lingua ou eran cousas do país. Pero foron chegando as visitas ó salón e viñan (víñades!) de todas partes e eu marabillábame que sendo un blogue en galego a comunicación non tivera atrancos, que tanta xente puidera vir lerme a pesar dos problemas de entendemento, mas a verdade é que cando un quere comunicarse as linguas son secundarias porque o que fala é o corazón.

Hoxendía o 99% dos comentaristas habituais sodes de fora da Galiza (e non sei se exaserarei) e dos que só veñen de visita tamém a maioría é de fora, e mesmo hai algúns (bastantes) que vindo da Galiza empregan o traductor, asi que empurrada polo meu home e porque esto empeza a ser moi, moi raro ;) é que fago unha enquisa como Xia fixo no seu día.

A "cousa" seguiría igual mas postearía en castelán, non mudaría o nome do blogue, nin o das etiquetas. Vós tendes a palabra: cómo queredes ler o "Dálle un coliño"? en galego como viña sendo até agora ou en castelán?

A enquisa tédela na columna da dereita.

Pobo, fala!! XDDDDDDD

O espazo e nós

Cando un anda proxectando no espazo acontecen cousas incríbeis!:

1. Os pequenos fanche preguntas marabillosas como a de hoxe:

"Mamá, por que vivimos na Terra e non en Venus?"

2. Nacen novas constelacións: A do número 1, a do corazón, a do ovo,...

3. Planificar viaxes vólvese complicado xa que un dos desexos máis repetidos é o de ir ó espazo, "porque flotas i é moi divertido"

Participantes do proxecto semanal: ONDA

Adivina cuánto te quiero


Chilean family in Nevada


Cuatro en familia


Cuatro en la cama


Dálle un coliño


Mi hijo mi maestro


Orca: Observar, Recordar, Crecer y Aprender


Una planta de naranja lima

Palabra clave desta semana: CASIÑA (casita)
Para non me esquecer de ninguén, rógovos deixedes a ligazón do voso proxecto desta semana (casiña) nesta mensaxe.
E non esquezades facer unha foto sen nenos recoñecíveis para o post dos participantes ;)

FAQs ................................ (post bilingüe)

Xa sei, son unha coñeira, mira que facer unha sección de FAQs no blogue... XDDDDDD

···································

Ya se, soy una graciosa, mira que hacer una sección de FAQs en el blog... LOL
···································

}·········· Dálle un coliño ··········{

Cando empecei a pedir axuda para traducir o título do blogue non imaxinaba que fóra ser tan complicado, algunhas das "voluntarias" precisaron non só a tradución ó castelán, senón até imaxes ou ver as outras traducións. Todos os que temos a grandísima sorte de ter varias linguas sabemos que nas traducións as veces pérdense matices e que é algo traballoso pero nunca imaxinei que algo tan cotián, polo menos para min, como dar un coliño fóra tan complicado de dicir noutras linguas.

Cando se lle di a alguén "dálle un coliño!" estáselle a animar a coller no colo ó fillo e nunha época onde criar con amor e dedicación parece ser o peor que se lles pode facer ós fillos, pareceume toda unha declaración de principios, o maior resumo do meu xeito de entender a crianza.

Nunca ninguén se estragou por recibir "demasiado" amor, non creo que Hitler ou Stalin (por poñer só dous exemplos) foran así por exceso de apertas e bicos. Por iso, dálle un coliño (ou dous).

···································

Cuando empecé a pedir ayuda para traducir el título del blog no imaginaba que fuera a ser tan complicado, algunas de las "voluntarias" necesitaron no sólo la traducción al castellano, sino incluso imágenes o ver las otras traducciones. Todos los que tenemos la grandísima suerte de tener varias lenguas sabemos que en las traducciones as veces se pierden matices y que es algo trabajoso pero nunca imaginé que algo tan cotidiano, por lo menos para mí, como coger enbrazos fuera tan complicado de decir en otras lenguas.

Cuándo se le dice a alguien "cógele en brazos!" se le está a animar a coger en el regazo a su hijo y en una época dónde criar con amor y dedicación parece ser lo peor que se les puede hacer a los hijos, me pareció toda una declaración de principios, el perfecto resumen de mi manera de entender la crianza.
Nunca nadie se echó a perder por recibir "demasiado" amor, no creo que Hitler o Stalin (por poner solo dos ejemplos) hayan sido así por exceso de abrazos y besos.
Por eso, cógele en brazos una vez (o dos).
···································

ARAGONÉS:

• Culle-lo en brazos - (Culibilla)

ASTURIANO:

• cóyelu'n cuellu - (Glayiu)

CASTELÁN:

• Cógele en brazos
  

CATALÁN:

• Agafa'l a coll - (janil)

ESPERANTO:

• Ektenu al li/ŝi surbrake! - (zaít)

EÚSCARO:

• Hartu besoetan - (madalen)

FRANCÉS:

• Prend le des bras - (moni)

HOLANDÉS:

• Neem hem in je armen - (marvan)

INGLÉS:

• Hold him/her in your arms - (madalen)
• Take him/her on your lap - (belén)

MENORQUÍN:

• Serva'l - (marga)
  

POLACO:

• Weź je na rączki - (airenita)

PORTUGUÉS:

• Dá-lhe um colinho
  

VALENCIANO:

• Agafa'l al braç - (esther)

Se alguén sabe como é que se di nalgunha outra lingua ou quere engadir outro matiz nalgunha traducción, que o deixe nos comentarios para engadilo. Gracias :)

···································

Si alguien sabe como se dice en otro lengua o quiere añadir otro matiz a alguna traducción, que lo deje en los comentarios para añadirlo. Gracias :)
···································

}·········· hahaha ··········{

En galego non existe a letra J nin ningunha outra con ese son, así que representamos as risas coa H.
Menos habitual é facelo con GH (gha gha gha), que é a representación escrita da "gheada".

···································
En gallego no existe la letra J ni ninguna otra letra con ese sonido, así que representamos las risas con la H. Menos habitual es hacerlo con las letras GH (gha gha gha), que es la representación escrita de la "gheada".
···································

}·········· meninheira ··········{

Escollín este alcume porque fun moi meniñeira dende ben pequena, dende moito antes de ter fillos podiades verme rodeada de pequenos. E iso é o que significa meniñeira, a persoa que gusta moito dos nenos (aínda que ten outros significados).

···································

Escogí ese apodo porque fuí muy niñera desde bien pequeña, desde mucho antes de tener hijos me podíais ver rodeada de niños. Y eso es lo que significa meninheira, la persona a la que le gustan mucho los niños (aunque tiene otros significados)

···································

Os nosos días

Ás veces un deixase levar e permite que o seu estado de ánimo confúndase e mesmo únase en casamento co tempo atmosférico. Na casa aconteceunos algo semellante, coa baixada das temperaturas e a choiva non só chegou outra vez a neve ás montañas senón tamén á nosa casa.

A nevada foi intensa e durou case dúas horas.
O tamaño dalgunhas folerpas de neve era impresionante.
E o vento sopraba tan forte que arrastraba a neve amontoándoa nas esquinas.
Os animais corrían á procura dun lugar onde resgardarse do vento e da neve
A Deus grazas a equipa de quitaneves actuou con rapidez en canto rematou de nevar
Teño que engadir por petición do meu home (quen cando veu a desfeita, errrr digo a nevada, me dixo que tiña menos sentidiño ca eles XDDDDDD) que se nos estragou a aspiradora e tivo que sacar as ferramentas como un Many Manitas calquera para arranxala.

Outro día atopámonos no xardín de detrás da casa cunha besta salvaxe dun palmo de lonxitude. Nunca vira unha salamandra dese tamaño!
O mais "mundano" seica vai ser o agasallo de cumpreanos que estou a bordar e o tulipán para o baño, xa case rematado.

E os vosos días como foron durante esta semana de "non facer nada"?

Martes a berros / Martes a gritos

Gracias Pilar por recordárme(nos)lo, como no sé en qué día vivo se me había olvidado!!
Con tu permiso copio la imagen, me parece una buena idea para transmitir unidad

Cosendo constelacións

Na casa xa vimos estos días que as constelacións son debuxos que se fan unindo estrelas, así que fixemos-inventamos algunha no noso mural, pero tamén estivemos a coser algunhas das coñecidas por todos.

Para facelo empregamos-reutilizamos unha cartolina dun proxecto semanal sobre a cera e para trazar as liñas empregamos la gris.

Coa constelación do escorpión aproveitamos para falar distos arácnidos (o que vedes é un metido en metacrilato e que tamén deu pra falar non só das súas características e de que un parente fora picado por un, senón tamén de que facía aí dentro, por que non o sacábamos, etc. temas ben doados de respostar, ains!). Tamén fixemos unha "ficha" sobre Scorpio que podedes descargar nalgún dos enlaces que vos puxen en mensaxes anteriores (creo que na mensaxe sobre o proxecto trimestral xusto anterior a esta) e que me ides perdoar que non volo enlace agora mas non o recordo, pois vou descargando as cousas con antelación.

Tamén xa houbo quen coseu en tea cun resultado marabilloso. Fiquei namorada!!

E agora que xa estamos a piques de rematar co noso proxecto trimestral sobre o espazo, éntranme unhas ganas tolas de facer unha festa como a vista en Tangarang, a vos tamén? ;)

Espero que vos produza o mesmo sorriso que a min :D

Vía The Welcome Home Blog

Proxecto semanal ondulado

Como non houbo xeito de ir á praia sen pillar unha molladura, limitámonos a facer unha botella de ondas :)
Úsase unha botella de plástico de calquera tamaño pero transparente, of couse :) e enchemos a metade da botella con auga tinguida. Pódese tinguir da cor que se queira usando colorante alimentario ou calquera outro, nós usamos anaquiños de xiz de cor azul. O resto da botella enchémolo con algún tipo de aceite, nós usamos un corporal caducado (aquí recíclase todo!). Para rematar fechámola de xeito que non perda líquidos.

Ó mover o noso pequeno océano fórmanse ondas e burbulliñas a xeito de escuma. Na foto non se aprecia, así que teredes que construir os vosos pequenos océanos para comprobalo :)
Non esquenzades de decora-lo ben sexa pintando ou colándo peixiños feitos con papel de cores.