24 de janeiro de 2009

Saiume bilingue :)

En vista das atrocidades que comete esa máquina infernal que chaman "traductor" e como se trataba dun tema moi serio e non quería que o desvirtuara coa súa habitual libre interpretazón, decidín facelo a dúas linguas. Agardo que gostedes.
-------------------

Teño un traballo bastante bo, apenas 5 horas pola mañá cun descanso de media hora fixado por convenio, aínda que algúns días teño que quedar a comer ou mesmo almorzar alí. Se ben é certo que tiven moita sorte cos meus compañeiros, a verdade é que nesta etapa da miña vida prefiro pasar o maior tempo posível coa miña familia pero procuro tomarmo con resignación porque cando non hai opción pois máis vale aceptalo.

Cada día asígnanme unha tarefa e esfórzome en realizala o mellor posível, arquivala, etc. aínda que como nos pasa a todos hai días que unha acomete o traballo con máis ganas. O problema é que o meu superior, unha persoa moi riquiña por certo, empéñase en que leve traballo extra para realizar na casa. Intentei sen éxito facerlle entender que se realizara o traballo diario á perfección non vía xusto ter que realizar horas extras no tempo que teño para gozar da miña familia, facer as miñas cousas persoais, etc. Tamén intentei que o enlace entre el e os meus compañeiros o fixese entrar en razón pero desgraciadamente púxose de parte da "patronal". Os absurdos razoamentos que esgrimen pasan por: traballar para que non me aburra durante "tantas horas libres", rematar na casa aqueles documentos que por diversas cuestións quedaron a medio facer, ou afianzar na miña cabeza os datos nos que estiven a traballar esa mañá. Non sei se o noso superior cre que somos uns ineptos ou é el quen non é capaz de organizar o equipo para que sexa máis eficiente.

Non, non falo das horas extras dos adultos se non das horas extras dos nenos que as deron en chamar deberes quizais para demostrar a superioridade de quen os manda, unha sutil forma de humillar ao "obreiro" a quen se castiga pola falta de pericia do xefe, quen tras horas de traballo necesita que outros veñan a seguir afianzando os seus muros porque quizais a construción é demasiado feble.

Prodúcenme unha tristura tremenda eses nenos que tras horas traballando no cole teñen que seguir traballando na súa casa, ben por mandato dos seus profesores ben pola competitividade dos seus pais. Se un adulto necesita desconectar da xornada laboral e ter tempo de ocio de calidade, canto máis o necesitará un neno!! os únicos únicos deberes que deberían ter serían xogar, divertirse, gozar da vida...

Segundo teño entendido na Galiza non están permitidos por lei os deberes ata o segundo ciclo de primaria aínda que a realidade é ben distinta e vin nenos con 3 e 4 anos con traballo para casa e o normal ademais é que ese traballo lles ocupe horas!!

Invítovos a reflexionar sobre este tema.

Déixovos coas palabras de Antonio Fraguas (Forges) que nos van acompañar toda a semana: "El Paraíso será un sitio donde los niños lleguen del colegio con derechos en lugar de con deberes"

E cuns cantos enlaces:
  1. Stop Homework
  2. La verdad acerca de los deberes
  3. Los deberes escolares en casa
  4. El movimiento contra los deberes escolares
  5. Bélgica establece por decreto la duración y el tipo de deberes escolares
  6. Jugar i jugar
  7. EDITO: Engado a traducción dun artigo feito por Zulema do blogue "La mejor mami del mundo" que se chama "No más tarea".
------------------------------------------------------------------------------

Castelán:
Tengo un trabajo bastante bueno, apenas 5 horas por la mañana con un descanso de media hora fijado por convenio, aunque algunos días tengo que quedarme a comer o incluso desayunar allí. Si bien es cierto que he tenido mucha suerte con mis compañeros, la verdad es que en esta etapa de mi vida prefiero pasar el mayor tiempo posible con mi familia pero bueno, procuro tomármelo con resignación porque cuando no hay opción pues más vale aceptarlo.

Cada día me asignan una tarea y me esfuerzo en realizarla lo mejor posible, archivarla, etc. aunque como nos pasa a todos hay días que una acomete el trabajo con más ganas. El problema es que mi superior, una persona muy maja por cierto, se empeña en que lleve trabajo extra para realizar en casa. He intentado sin éxito hacerle entender que si había realizado el trabajo diario a la perfección no veía justo tener que realizar horas extras en el tiempo que tengo para disfrutar de mi familia, hacer mis cosas personales, etc. También he intentado que el enlace entre él y mis compañeros le hiciera entrar en razón pero desgraciadamente se ha puesto de parte de "la patronal". Los absurdos razonamientos que esgrimen pasan por: trabajar para que no me aburra durante "tantas horas libres", terminar en casa aquellos documentos que por diversas cuestiones han quedado a medio hacer, o afianzar en mi cabeza los datos en los que he estado trabajando esa mañana. No sé si nuestro superiore nos cree unos ineptos o es él quien no es capaz de organizar el equipo para que sea más eficiente.

No, no hablo de las horas extras de los adultos si no de las horas extras de los niños que las han dado en llamar deberes quizás para demostrar la superioridad de quien los manda, una sutil forma de humillar al "obrero" a quien se castiga por la falta de pericia del jefe, quien tras horas de trabajo necesita que otros vengan a seguir afianzando sus muros porque quizá la construcción es demasiado endeble.

Me producen una tristeza tremenda esos niños que tras horas trabajando en el cole tienen que seguir trabajando en su casa, bien por mandato de sus profesores bien por la competitividad de sus padres. Si un adulto necesita desconectar de la jornada laboral y tener tiempo de ocio de calidad, ¡¡cuánto más lo necesitará un niño!! cuyos únicos únicos deberes tendrían que ser jugar, divertirse, disfrutar de la vida...

Según tengo entendido en Galicia no están permitidos por ley los deberes hasta el segundo ciclo de primaria aunque la realidad es bien distinta y he visto niños con 3 y 4 años con trabajo para casa y lo normal además es que ese trabajo les ocupe horas!!

Os invito a reflexionar sobre este tema.